Ο διακεκριμένος καθηγητής του πανεπιστημίου Tufts αναλύει το Δόγμα Bush και την ιδεολογική προέλευση του πολέμου στο Ιράκ. Σ’ ένα ακροατήριο από ακαδημαϊκούς, δημοσιογράφους, ξένους αξιωματούχους και άλλους καλεσμένους, σε μια εκδήλωση που διοργανώθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2007 στην Αθήνα, από κοινού από το Ίδρυμα Κόκκαλη και το ΕΛΙΑΜΕΠ, ο διακεκριμένος καθηγητής του πανεπιστημίου Tufts και ερευνητής στο Κέντρο Ευρωπαϊκών Μελετών του Harvard, κ. Charles Anthony Smith παρουσίασε τις απόψεις του για την ιδεολογική προέλευση του πολέμου στο Ιράκ. Γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες επέλεξαν να εισβάλουν στο Ιράκ το Μάρτιο του 2003; Κατά τον καθηγητή Smith, για την απάντηση στο ερώτημα αυτό κάποιοι στρέφονται λανθασμένα στις ανησυχίες σχετικά με τα όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ Χουσεΐν άλλοι επισημαίνουν τις επιπτώσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες της εξουσίας ελέγχου του ιρακινού πετρελαίου, άλλοι ακόμη εκφράζουν ανησυχία για την ασφάλεια του Ισραήλ, άλλοι δίνουν έμφαση στην προβληματική σχέση πατέρα/γιου, του George H.W. και του George W. Bush. Η ομιλία του καθηγητή Tony Smith, βασισμένη στο νέο του βιβλίο με τίτλο «Ένα σύμφωνο με τον Διάβολο: Η προσπάθεια της Ουάσιγκτον για Παγκόσμια κυριαρχία και η προδοσία της αμερικανικής υπόσχεσης», επικεντρώθηκε στο πώς η ιδεολογία της υπερδύναμης έδωσε στην Αμερική την αίσθηση της παντοδυναμίας για να κυριαρχήσει όχι μόνο στην περιοχή του Ιράκ, αλλά και στην «ευρύτερη Μέση Ανατολή». Ο Tony Smith στη διάλεξή του ανέλυσε τη λογική του δόγματος Bush-το πλαίσιο της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής όπως αυτό καθορίστηκε από την Ουάσιγκτον το 2002, που δικαιολόγησε τον πόλεμο στο Ιράκ. Ο Smith υποστήριξε ότι όλα τα στοιχεία αυτού του δόγματος έχουν καθιερωθεί από τα τέλη της δεκαετίας του 1990. Η επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου επέτρεψε σε αυτό το πρόγραμμα δράσης να μετουσιωθεί σε δημόσια πολιτική ενώ η ιδεολογία της αμερικανικής αποστολής προηγήθηκε της τρομοκρατικής επίθεσης και δεν ήταν επακόλουθο αυτής. Για τον Smith η Ουάσιγκτον ήταν πεπεισμένη ότι μπορούσε να κερδίσει οποιοδήποτε πόλεμο καθώς και να ελέγξει την ειρήνη που θα ακολουθούσε επειδή η πολιτική ελίτ στις Ηνωμένες Πολιτείες πίστευε ότι είχαν στρατιωτική υπεροχή και επειδή υποστήριζαν ότι το μοντέλο τους «δημοκρατία και οικονομία της αγοράς» θα ταίριαζε σε κάθε περίπτωση. Το σθένος αυτής της καταδικαστικής απόφασης ήταν τέτοιο που ακόμα και σήμερα, συμπέρανε ο καθηγητής Smith, με τις προεδρικές εκλογές του 2008, σε λιγότερο από ένα χρόνο, η ελίτ τόσο του Δημοκρατικού αλλά και του Ρεπουμπλικανικού κόμματος να είναι - ως επί το πλείστον- πεπεισμένες ότι η Αμερική είναι «αναντικατάστατο έθνος, το οποίο με την ισχύ και τις ιδέες του μπορεί να φέρει σταθερότητα στην παγκόσμια τάξη. Εν ολίγοις, ο καθηγητής δήλωσε ότι η Αμερική εξακολουθεί να διακατέχεται από μία ηγεμονική τιμωρία παρά την τρομερή καταστροφή του Ιράκ. Ολοκληρώνοντας ο καθηγητής Smith έκανε προβλέψεις σχετικά με την εντυπωσιακή δύναμη αυτής της διακομματικής πεποίθησης.
